CANTIGAS DE SANTA MARIA, UN LEGADO SINGULAR

HISTORIA: As cantigas de Santa María foron escritas a mediado do século XIII. Foron encargadas por Afonso X O Sabio ao seu grupo de trovadores, por iso se lle atribúen a este rei.

DEFINICIÓN: É un cancioneiro que contén máis de 400 cancións, todas elas adicadas á Virxe María. Estas pezas narran miragres feitos pola virxen. Ainda que o texto é de carácter relixioso, considéranse música profana (frente ao gregoriano que era a música da igrexa, a única música relixiosa da época).

MÚSICA: Teñen unha única melodía (monodía). 
Normalmente teñen unha estructura basada en ESTROFAS e ESTRIBILLOS, cada un con distinto texto pero sempre coa mesma música, dando así unha estructura como esta: 
A B A B A B, na que A é a estrofa e B o estribillo. Normalmente o estribillo era unha parte máis sinxela que podían cantar todos os presentes, fácil de repetir, e con notas non demasiado agudas. Pola contra, as estrofas suelen ter notas máis agudas e por tanto son máis difíciles de cantar, por iso supoñemos que as cantaba un solista.

Audición: cantiga de Santa María nº 10: Rosa das rosas. 

 

Rosa das rosas e

flor das flores

dona das donas

señor das señores.
                                          

 

Rosa de beldad e de parecer

e flor da alegria e de prazer

dona en mui piadosa ser,

señor en toller coitas e doores.

 

 

Rosa das rosas

e flor das flores

dona das donas,

señor das señores.
                              

 

No mesmo cancioneiro das Cantigas de Santa Maria (s. XIII), apareceron unha serie de debuxos a todo color chamados MINIATURAS.

Estes debuxos representan persoas tocando instrumentos. Ofrecen moita información sobre a música medieval xa que gracias a estas miniaturas supoñemos que as cantigas se acompañaban con instrumentos, e cales eran estes, así como de que maneira se tocaban e incluso que personaxes os tocaban: nobres, xograres, etc.