O nacemento da polifonía

No século IX os cantantes déronse conta de que había outra maneira de cantar. Non era necesario cantar todos a mesma voz, senon que podían cantarse liñas melódicas diferentes e a música sonaba ainda mellor que a unísono. Así naceu a polifonía.

O primerio tipo de polifonía foi o canto a dúas voces en paralelo a distancia de 4ª ou 5ª. Tamén utilizaban o bordón. Isto significa que unha voz canta a melodía e outra voz canta unha nota grave para acompañar (imitando a un instrumento).